Przejdź do głównej zawartości

S@motność w sieci. Tryptyk

Tytuł: S@motność w sieci. Tryptyk
Autor: Janusz Leon Wiśniewski
Wydawnictwo: Świat Książki
Język: polski
Język oryginału: polski
Kupiłam w: Nexto

Kupiłam tę książkę tylko dlatego, że akurat była jakaś potężna promocja na nią, a było to w czasach, kiedy promocje na e-booki były rzadkością i były raczej niewielkie. (No bo co to za obniżka z 35 zł na 29,99 zł?) Te zamierzchłe czasy były kilka miesięcy temu. Kupując ją nie spodziewałam się wyżyn literatury. Już samo wystąpienie małpy (typograficznej oczywiście, nie zoologicznej) w tytule wydawało mi się pretensjonalne. Skorzystałam po prostu z okazji, żeby przeczytać głośną w swoim czasie książkę.
I całe szczęście, że nie oczekiwałam zbyt wiele. Ot, takie sobie romansidło – przegadane, językowo średnie. A internetowo-komputerowe dekoracje, które w momencie powstawania książki pewnie pachniały nowoczesnością, już dawno się zestarzały i jeśli jakiś aromat by się z nimi kojarzy, to raczej kurzu i naftaliny. No bo kto jeszcze pamięta ICQ? (No, ja pamiętam, ale jestem interneto- i komputerozaurem i nawet, o zgrozo, używam czasem dyskietek, więc mnie można nie liczyć)
Z tego co wiem, autor jest naukowcem-ściślakiem. I to niestety widać w książce. Naukowiec nie musi umieć ładnie pisać (wiem po sobie), ważne, żeby pisał zrozumiale i precyzyjnie. I taka jest według mnie „Samotność w sieci” – zrozumiała, precyzyjnie spisana, ale bez polotu.
Etykiety:

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

„Dziady, część V” – porównanie e-booka i wersji papierowej

Dziadów jako lektury szkolnej nie wspominam zbyt dobrze. (Czy jest ktoś, kto wspomina dobrze?!) II część nawet mi się podobała, natomiast czytanie reszty było drogą przez mękę. Ale widać dopadł mnie lekturowy syndrom sztokholmski, bo gdy tylko zobaczyłam na serwisie wspieram.to , że ktoś zabawił się mickiewiczowskim tekstem i chce wydać dalszą część jako grę paragrafową, to zachwycona pomysłem podążyłam za nazwą serwisu i wsparłam to. W efekcie mam to dzieło zarówno w formie papierowej, wraz z dodatkowymi gadżetami, jak i w formie e-booka. Wyjątkowo mogę więc porównać jak się to czytało w obu formach. Wyjątkowo, bo normalnie nie czytam w krótkim czasie tej samej książki dwukrotnie. A że jest to gra paragrafowa , którą można przejść czterema różnymi postaciami, to powtórne czytanie nie jest nudne. Na początek wybrałam postaci kobiece i wersję papierową czytałam jako Karolina Zann, a e-booka jako Guślarka. Jakie są moje ogólne wrażenia , niezależne od formy książki? Pozytywne. Bawiłam si...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

„Księgi Jakubowe”, czyli czy warto czytać Tokarczuk w e-booku

Tytuł: Księgi Jakubowe Autor: Olga Tokarczuk Wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie Język: polski Język oryginału: polski Kupiłam w: ebookpoint Nobel dla Tokarczuk — dzisiaj w „książkowym” internecie nie ma innego tematu. Ja też dołożę swoją cegiełkę do dyskusji i do świętowania.  Z twórczości nowej polskiej noblistki dotychczas przeczytałam tylko „Księgi Jakubowe”, więc tylko na temat tej książki mogę coś powiedzieć. Czytałam ją już dość dawno: „Lubimy czytać” twierdzi, że było to niemal równo cztery lata temu. Jak dla mnie to bardzo duży odstęp czasu i aż dziw, że w ogóle cokolwiek z tej lektury pamiętam. Zazwyczaj pół roku po przeczytaniu książki pozostają mi w pamięci jedynie strzępy fabuły. A i to nie zawsze. Tymczasem w przypadku „Ksiąg Jakubowych” pamiętam (jak na mnie) bardzo dużo: nieco fabuły, niektórych bohaterów, a przede wszystkim obraz świata częściowo odwzorowanego a częściowo stworzonego przez autorkę. Wydaje mi się, że może to robić za rekomendację. Wart...
2 komentarze
Czytaj więcej

„Piastówny i żony Piastów”, czyli tylko smoków brak

Tytuł: Piastówny i żony Piastów Autor: Jadwiga Żylińska Wydawnictwo:PIW Język: polski Kupiłam w: Virtualo Nie spodziewałam się, że książka opisująca tak dokładnie, jak jest to tylko możliwe, życie polskich królowych, księżnych i księżniczek i to książka napisana w latach sześćdziesiątych może być tak wciągająca. Duża w tym zasługa samej historii. W szkole ten okres uczony jest po łepkach, a szkoda, bo jak się w niego wgryźć to jest niesamowicie ciekawy. Gdyby nie brak smoków to historie Piastów biłyby na głowę scenariusz „Gry o tron”. Co tam się nie działo! Gdyby tylko dawni polscy władcy mieli nieco większą fantazję w nadawaniu imion swoim potomkom. Czasem ciężko się zorientować, która Rycheza jest która, Bolesławów jest jak mrówków a inne imiona też występują w grupach po kilku nosicieli. Ale historia historią, każda będzie nudna, jeśli się ją nudno przedstawi. To nie ten przypadek. Żylińska opisała to tak, że trudno się oderwać. Bohaterowie i ich perypetie opisani są barwn...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej